Foto Tineke Boer
Het is dinsdagavond 3 september 2019. Om iets voor zevenen loop ik theater De Mythe in om de voorstelling Black Memories van dansgezelschap AYA te bekijken. Ik heb alleen het voorproefje kunnen lezen, maar ik had er toen echt al zin in. Ik laat mijn kaartje controleren en zoek een plaats recht voor het podium zodat ik alles goed kan zien. Dan begint de voorstelling. De dansers van het gezelschap stellen zich ieder voor en vertellen iets over zichzelf. Niet iets wat je normaal zou zeggen, maar ze zeggen wat over hun huidskleur, een belangrijk onderwerp in de samenleving van nu. Deze voorstelling gaat namelijk over het slavernijverleden van Nederland. Veel mensen weten er niet veel van en daarom heeft dit dansgezelschap deze voorstelling gemaakt. Om mensen bewust te maken van het verleden en zodat mensen erover gaan praten met elkaar.
Dan begint de band met spelen. Ze waren pas net begonnen en ik vond het toen al gaaf. De muziek is een mix van Urban en Afrikaanse muziek. Heerlijk om naar te luisteren. Het ritme voelde je lettelrijk in je hartkloppen. Toen begonnen ze met dansen, de choreografie was prachtig gedaan. Van een beetje hiphop-achtig afgewisseld met de Afrikaanse manier van dansen. Toen werd er na een minuut of 10 een filmpje aangezet over de zwartepieten-discussie en begonnen de dansers zelf ook met praten over hoe het is om in de samenleving van nu, licht- of donkerder getint te zijn en hoe er tegen je aan gekeken wordt. Het allerbelangrijkste wat ze hiermee wilden zeggen is dat dat in deze tijd en niet meer zou moeten kunnen. Dat op basis van je huidskleur en afkomst je wordt voorgetrokken of achtergesteld en er ook anders naar je wordt gekeken. Ieder mens zou gelijk moeten zijn ongeacht wat.
Ik vond het een heel erg mooie manier hoe ze dit in deze voorstelling hebben verwerkt. Het is een belangrijk onderwerp waar nog steeds te weinig over wordt gepraat. En dat praten met elkaar over dit alles is juist belangrijk. Dat willen zij hiermee stimuleren en dat vind ik knap gedaan, ik heb het er na de voorstelling nog met mijn moeder en een vriendin over gehad. Maar goed nu weer terug naar de voorstelling. Het decor was redelijk simpel, het waren een soort houten platen die waren neergezet en verreden konden worden. Wat heel slim was want zo ging je aandacht juist uit naar alle dansers. Zij waren in vrolijke kleuren gekleed, maar ieder wel andere kleuren zodat ze goed van elkaar te onderscheiden waren, ieder had namelijk net een ander verhaal te vertellen. En dat paste ook goed bij de muziek. De vrolijke ritmische muziek en al die vrolijke kleuren. Ik vond het heel erg tof om te zien dat de een van de muziekkanten op het moment zelf allemaal beats maakte, zelf vond ik dat heel cool en dat maakt ook iedere ervaring anders. De muziek die ze speelden wisselde af van meer met beats naar meer op echt een ritme, het lag er per stuk aan, wat ik goed vind want op die manier onderscheid je ieder verhaal van zich en wordt het ook aangesterkt.
De persoonlijke stukken en de filmpjes ertussen waren heel erg leuk gedaan en speciaal. Ze vertelden ieder hun eigen ervaringen en er werd vergeleken met elkaar ook met de blanke jongen die meespeelde, maar Aisa Winter, die vooral praatte, zei dat je niet moet vergelijken maar dat je juist de overeenkomsten moet zoeken. Dat vond ik heel erg mooi gezegd en het is ook waar. Dat is juist hetgeen wat we moeten doen en praten dat is ook belangrijk.
De choreografie was prachtig gedaan, van heel erg laag op de grond dansen tot springen en in de lucht gooien. Ze lieten goed het mengsel van de verschillende muziek en danssoorten die ze gebruikten zien en hadden daar een fijne balans in gevonden. Iedere danser had ook zijn eigen specialiteit en dat was heel erg leuk om te zien. het moment dat ze gospel gingen zien vond ik prachtig. Echt gaaf om te zien en te horen, de sfeer die het gaf was echt top. Christine Amagove kaartte verschillende problemen aan in de samenleving van nu en op het laatst vroeg ze aan ons, het publiek of wij nog een reactie op de voorstelling wilden geven. Hiermee opende ze het gesprek over dit alles, wat heel erg slim en leuk is gedaan, zo hoorde je het ook van andere mensen hoe ze erover denken en wat ze van de voorstelling vonden. Deze dansvoorstelling is geweldig. Superleuk om te zien, goede muziek, heel erg goed verhaal en dus zeker een aanrader!
Door Lara van der Maas
Jongerenambassadeurs Theaterproductiehuis Zeelandia 